เจ็บเหลือเกิน ปวดเหลือเกิน กับคำว่าเสียใจ ทุกๆคราวที่เธอบอกกับฉัน มือก็กุมอยู่อย่างนั้น แต่ฉันรับมันไม่ไหว จะกี่ทีที่พูดมา หมดปัญญาจะเข้าใจ ขอโทษกันสักล้านคำก็คงไม่มีความหมายใดๆ ขอเธอ หยุดทำร้ายกัน โปรดปล่อยฉัน จากความฝันที รักเรา ปล่อยมันหายไปนับจากนี้…
ตอนที่มีเราอยู่ เธออยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่เคยจะสนว่ามีคนเจ็บ จากการกระทำของเธอ ตอนนี้มันเริ่มเข็ด เริ่มจะปลงกับการกระทำที่เธอ น่ะทำจนฉันเหน็บ เหนื่อยกับวีรกรรมที่ทำร้ายใจ จำไว้ให้ดี วันที่เธอมีฉันเธอไม่เคยจะแคร์ ไม่เคยดูแล ไม่เคยให้ความสำคัญ สักวัน ไม่มีฉันแล้วเธอจะเสียใจ วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก…
เฮ้ เธอเรื่องราวมันคงจะเริ่มไม่ดีใช่ไหม เฮ้ เธอมีอะไรก็บอกฉันมาสักที โอวที่แท้ก็คนที่ดูว่าเขารักเธอดี แต่เขามีอีกคนแล้ว และเธอรักเขาเต็มใจ เก็บเอาไว้ก็ทนฝืน ไม่รู้ต้องทำอะไร เหมือนเธอไปยืนที่ตรงหน้าผา กระโดดลงไปหรือถอยลงกลับมาก็ชีวิตเธอ เธอจะเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า อยากให้ลองทบทวนดูอีกทีว่าจากนี้ไป ตัวเธอนั้นควรต้องทำอย่าง รักนี้ต้องเดินต่อไป…
โลกใบนี้ ที่มีเธอกับฉัน ทุกทุกคนมีคู่กัน แต่ฉัน และเธอยังไม่มีใคร อาจเป็นเพราะว่าเธออยู่บนฟ้า ส่วนฉันแค่คนธรรมดา เกินคว้าเอาเธอมาเป็นคู่ใจ ได้แอบคิดว่าเธอก็มองฉัน หวังว่าคงมีสักวัน ที่ฉันและเธอจะรักกันได้ แต่ก็รู้ว่าดาวน่ะมันสูง จะทุ่มลงไปก็กลัวอยู่ จะคุ้มมั้ยถ้าเธอไม่สนใจ เมื่อชีวิตของฉันและเธอ…
ไม่รู้ว่าตอนนี้น้ำตาที่ไหลริน ต้นเหตุมันมาจากไหน อาจจะเพราะว่าวันนี้ฉันเองต้องเสียเธอไป และเธอจะไม่มีวันกลับมา ก็ในวันนั้นฉันเอง ที่เป็นที่คนทำร้ายเธอ ทำเธอเจ็บช้ำเสมอ ไม่เคยจะมองว่าเธอเป็นคนสำคัญ จนวันนี้ฉันเสียใจ ไม่มีเธอแล้ว อ้อนวอนแค่ไหน ไม่ว่าจะทำอย่างไรเธอก็ไม่มีวันย้อนคืน จบลงตรงนี้ สิ้นแรงขัดขืน อยากจะย้อนเวลาจากตรงนี้…
