ใบไม้หล่น..เมื่อลมพัดผ่าน เป็นสัญญาน..แห่งความผันเปลี่ยน ทุกๆ..สิ่งคือความหมุนเวียน..ไม่เที่ยงแท้ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด..เพียงเพื่อฉุดให้เธอไม่ไป ในที่สุดก็คงต้องหยุด..และยอมแพ้ ใจของคนหนอคน ก็ไม่รู้จะห้ามยังไง ให้ลมไม่เปลี่ยนทิศ และชีวิตชีวิตจะห้ามยังไงให้เธอไม่ไป ไม่มีทาง เรามาไกลเท่านี้ก็ดีเหลือเกิน ขอบใจนะที่เคยมีกัน มันถึงเวลายอมรับความจริง เรามาไกลเท่านี้ ก็เกินที่ฝัน…
