โดม ปกรณ์ ลัม

ขุดลงไป ใต้พื้นทราย ด้วยหวังข้างในหัวใจ จะเจอน้ำ จะรอดตาย แรงกายที่เหลือทุ่มลงไป เหมือนกับฉัน ที่หวังเหลือเกิน กับรักที่เทให้เธอมากมาย แล้วสุดท้าย ผ่านมานานเท่าไร ความหวังยิ่งเหมือนจางหาย ไม่เคยพอ รักแค่ไหนก็เหมือนไม่เคยพอ ต้องแค่ไหนฉันถึงจะได้ไปต่อ…

สายลมโชยโบกพริ้ว ทำเราตายใจ สุดท้ายกลายเป็นพายุพัดพังทลาย อาทิตย์ที่เคยสาดแสง ยังมีวันจะดับลับฟ้าลงได้ มันคือภาพเตือนใจเราไว้ เอาชนะตัวเราเองด้วยหัวใจ ไม่ทุกข์ร้อน ไม่กังวลอะไร เอาชนะตัวเราเองด้วยหัวใจ ยากแค่ไหน มันก็ต้องลองดู อยู่กับมันดังเพื่อนแท้ Yeah! ในวันสีเทา…

ค่ำคืนนี้ยังอีกนาน แต่ไม่ทัน เท่าไหร่ เห็นเธอ Shock พอประมาณ ดูอาการของเธอ ไม่ไหว OH Swing baby หยุด Stop Crazy เซมาหากัน…